Een portret van de Amerikaanse actrice Marilyn Monroe, vervaardigd door popartkunstenaar Andy Warhol, is maandagavond tijdens een veiling bij Christie’s in New York verkocht voor $195 mln (circa €185 mln). Dat is het hoogste bedrag dat ooit voor een geveild Amerikaans kunstwerk is betaald.
De non fungible token, een onveranderlijk digitaal contract op de blockchain, is meer dan een hype. Nee, niet die plaatjes van verveelde apen, maar échte kunstwerken, gemaakt van bits en bytes. Ze worden inmiddels ook via ouderwetse kanalen verkocht: de galerie en de beurs. Zo boren handelaren een nieuwe, jonge en rijke doelgroep aan.
https://fd.nl/bedrijfsleven/1437974/de-nft-is-een-blijvertje-op-de-kunstmarkt-nje2ca4EpSCt
Ik ben altijd met werk bezig, waar ik ook ben, ook in het café. Als ik ergens ben weet ik al wat ik thuis moet gaan doen. Soms, als ik een groot werk maakte, kon ik wandelingen maken, dan moest ik wachten tot ik weer verder kon. Ook als ik bij mijn gezin ben, werk ik. Dan maken we samen tekeningen. Mijn atelier is overal, het gaat altijd door. Waar ik ook ben, denk ik aan het werk.
https://galleryviewer.com/nl/article/1169/het-atelier-van-fred-bervoets
Jolande Otten van de Eindhovense Stichting Onterfd Goed bij de litho van Dalí, die per opbod verkocht gaat worden. © Kees Martens/DCI Media
EINDHOVEN – Een kunstwerk van Salvador Dalí aan de muur? Het kan zomaar gebeuren, als je de hoogste bieder bent. De Stichting Onterfd Goed in Eindhoven verkoopt een originele litho uit 1951 bij inschrijving. Bieden vanaf 400 euro.
Eenmaal uit de lijst gehaald, bleek snel dat het geen kopie is. ,,Hij is met potlood gesigneerd, en het papier heeft ook een reliëf signatuur, een preeg. Dat is heel typerend voor Dalí.” Er is geen twijfel mogelijk dat de litho echt is, zegt Otten. ,,Deskundigen uit ons eigen netwerk hebben het geconstateerd, we weten het echt heel zeker.”
De stijl van de surrealistische schilder Dalí is goed herkenbaar, al is het werk wat verkleurd en wat fletser geworden. Dat de litho nu per opbod wordt verkocht is een unicum voor de stichting Onterfd Goed. ,,Het is heel moeilijk om hier een prijs van te bepalen. Een schilderij van Dalí gaat voor een paar miljoen weg. Dit is echter geen uniek werk maar een litho, gemaakt in een oplage van 300 stuks.” Voor Dalí is dat niet eens zoveel, want die was wel grotere oplages gewend. ,,Maar voor de kunst in het algemeen is de oplage wel hoog.”
Dat de plaat oorspronkelijk wat intenser van kleur was, weten ze omdat ze elders de originele plaat hebben opgevraagd. Kortom: wat moet je ervoor vragen? En vooral: wat kun je verwachten? ,,Wij vinden dat heel spannend”, zegt Otten. ,,Ik weet het echt niet hoor”. Dalí maakte natuurlijk mooie dingen, maar ik vermoed dat mensen het vooral willen kopen omdat het een Dalí is, een bekende naam.” En hoewel kunst in het algemeen niet per se een goede investering is, zal een Dalí nooit minder waard worden.
De stichting Onterfd Goed, gevestigd in een loods op Sectie-C in Eindhoven, beoogt als non-profitorganisatie kunst van bijvoorbeeld musea en gemeenten die ‘opgeruimd’ wordt, aan nieuwe eigenaren te helpen. ,,Kunst is voor iedereen”, zegt Otten. Daarom ook is besloten om op dit werk van Dalí te laten bieden.
En ja, er zijn al biedingen binnen gekomen. Niet veel maar wel goede, zegt Otten. ,,Waar het voor weggaat, is dus eigenlijk de marktwaarde. We hebben op internationale sites twee van deze litho’s gevonden die niet zo lang geleden door grote veilinghuizen zijn geveild in het buitenland.” Voor hoeveel? ,,Dat vertel ik niet”, zegt ze beslist.
Bieden vanaf 400 euro is mogelijk tot zaterdag 14 mei 22.00 uur. Dat kan per mail: info@onterfdgoed.nl
De Tilburgse Anne breng een ode aan het menselijk lichaam met kunst over het vrouwelijke geslachtsdeel, ook wel de vulva. Dit doet ze met haar eigen merk ‘kutjeskracht’, waarmee ze vulva-prints op onder andere kledingstukken en sieraden zet.
See all this kunstbrief
|
|
|
|
|
|
EINDHOVEN/LOS ANGELES – Drie enorme sculpturen staan midden op het terrein van het zeer populaire kunst- en muziekfestival Coachella, vlakbij Los Angeles in Amerika. Ze zijn van de hand van de Eindhovense ontwerper Kiki van Eijk.
Hoe komt een wereldberoemd Amerikaans festival terecht bij Kiki van Eijk in Eindhoven? Glimlachend: ,,Tja, ze scouten wereldwijd en ze kenden mijn werk, van exposities en publicaties.”
,,En ze kenden het heel goed, want toen ik een eerste voorstel deed, kwam de reactie terug dat ze de materialiteit van mijn keramische werk – vooral dat van de Soft Series – zo sterk vonden en dat het geweldig zou zijn als dát in het groot gemaakt zou kunnen worden.”
Inmiddels alweer drie jaar geleden – door corona is een en ander vertraagd – plofte er een mailtje in haar mailbox; de kunstafdeling van festival Coachella zag een link met het werk van Van Eijk (1978): ‘Dat zou heel geschikt zou zijn voor een large scale installation op het festivalterrein’. Dat bericht moest ze wel even twee keer lezen voor het indaalde en ze belde gelijk maar even naar de contactpersoon. Die stond haar heel welwillend te woord en na een selectieronde werden uiteindelijk haar werken – als eerste Nederlandse – uitgekozen.
Het moesten wel echte landmarks worden want het terrein is werkelijk heel groot
Criteria waar de beelden aan moesten voldoen waren er eigenlijk niet. ,,Maar het moesten wel echte landmarks worden want het terrein is werkelijk heel groot, en je moet ze al van ver kunnen zien.” Het zijn drie boeien geworden. ,,Waarom boeien? Omdat die je de weg wijzen, maar ook omdat je daar fijn mee kan spelen. De objecten zitten qua entiteit tussen een boei, gebouw en sculptuur in. In een ervan zit bijvoorbeeld iets van een windmolen en van een iglo, op een andere zie je een verwijzing naar een Aziatische tempel en palmbladeren.”
Elk boei is twaalf meter hoog en heeft een doorsnede van zeven meter en ja – dat zijn de grootste werken die de Eindhovense ontwerper ooit heeft gemaakt. De werken hebben een houten skelet en op een flexibele huid is vervolgens stuc aangebracht: ,,Zo kregen we het beste dat zachte van mijn keramiek terug. Heel knap zoals ze dat hebben gemaakt.” De drie boeien worden precies midden op het festivalterrein geplaatst.
Het jubilerende Coachella – het bestaat twintig jaar – is niet het grootste festival ter wereld, met gemiddeld 160.000 bezoekers is het zelfs relatief bescheiden. Het grootste festival van Nederland, Zwarte Cross bij Lichtenvoorde, tikt meer dan 220.000 bezoekers af en Tomorrowland in het Belgische Boom is steevast goed voor meer dan 400.000 muziekliefhebbers.
Los Angeles ligt om de hoek, dus struikel je op Coachella over bekende acteurs en zangers
Nee, wat het muziek- en kunstfestival Coachella, midden in de altijd bloedhete Coloradowoestijn zo populair maakt, zijn de muzikanten én – ook niet onbelangrijk – het publiek. Want Los Angeles ligt zo’n beetje om de hoek, dus struikel je op Coachella over bekende acteurs, zangers en andere influencers.
Daar moet je dan overigens wel flink voor in de buidel tasten, want een weekendje festival moet 460 euro kosten. En als je (bijvoorbeeld) een vierpersoons VIP-tent wil, dan ben je 4941 euro kwijt. Maar, dan heb je ook wat en kun je dit en het volgende weekend languit liggend in het groene gras wereldsterren als Billie Eilish, Harry Styles en Stromae meemaken. En kun je even uitrusten in de schaduw van een van de beelden van Kiki van Eijk.
EINDHOVEN – Het ziet er zeer smakelijk uit; de garnalen, makrelen en de harinkjes, keurig op ijsbedjes in de viskraam; je zou er zo je tanden in zetten. Maar beter van niet: de vissen en schaaldieren zijn gemaakt van plastic. Twee studenten van Design Academy Eindhoven (DAE) maakten de objecten in opdracht van Sea Shepherd, die hiermee aandacht vraagt voor overbevissing.
Kort en goed: als de overbevissing aanhoudt, zal er in 2050 in onze oceanen meer zeeafval ronddrijven dan dat er vis rondzwemt. Zegt Sea Shepherd, die daarom deze week de actie ‘Catch of the Day 2050’ is begonnen.
Deze week werd in Amsterdam een viskraam gepresenteerd met daarin allerhande vissen en schaaldieren, stuk voor stuk gemaakt van oude visnetten en lijnen die de organisatie heeft opgehaald uit de Noordzee.
Vierdejaars DAE-studenten Evy Cornelissen en Elian Beeker kregen van de organisatie de opdracht een aantal vissen en schaaldieren te maken, gebruikmakend van het in de zee gedumpte afval: ,,Het idee voor de actie stond al vast toen wij werden benaderd: het moest gaan over de visserij van de toekomst en de vraag was vissen en schaaldieren te maken, maar die eruit moesten gaan zien, dat was helemaal aan ons. De organisatie vroeg ons wel of we in ieder geval een makreel, garnaal en een kreeft wilden maken.”
De twee afstudeerders hebben vervolgens studie gemaakt van de structuur en textuur van de vissen en schaaldieren. ,,En daarna hebben we gekeken hoe we dat het beste weergeven, gebruikmakend van die visnetten en vislijnen.” Ze vinden de kreeft en de garnaal het best geslaagd.
Wat Sea Shepherd doet, daar staan wij helemaal achter
De twee designers-in-spé waren op voorhand niet exact op de hoogte wat Sea Shepherd precies doet, maar beiden hebben zich snel ingelezen in het hoe en waarom van de stichting: ,,Wat zij doen, daar staan we helemaal achter, daarom ook dat we graag wilden meewerken aan het project. Of we nu gelijk lid zijn geworden van Sea Shepherd? Haha, nee, dat nog niet, te druk geweest met het project, Maar dat is wel een goeie!”
De twee studeren dit jaar af met projecten die raakvlakken hebben met de uitgangspunten van de organisatie. Zo werkt Beeker aan een project waarin steden aantrekkelijker worden gemaakt voor insecten en collega Cornelissen legt de laatste hand aan een weef-laboratorium waar restafval kan worden hergebruikt.
Een zo breed mogelijk publiek duidelijk maken wat de problemen in de zee zijn
Het project ‘Catch of the Day 2050’ is opgezet omdat een zo’n breed mogelijk publiek duidelijk moet worden gemaakt van de problemen in de zee: ,,Er moet meer bewustzijn worden gecreëerd voor de campagnes van Sea Shepherd. En daar zetten we steeds vaker creatieve beroepen voor in. De ene keer zijn dat muzikanten, tattoo-artiesten, de andere keer beeldende kunstenaars of – zoals nu – designers”, zegt Geert Vons, directeur van Sea Shepherd Nederland.
Het probleem van het afval in de zee is gigantisch, aldus Vons. Het grootste deel van de plastic vervuiling is industrieel visserstuig, zo geeft hij aan. ,,En natuurlijk de overbevissing want in het tempo waarin we nu bezig zijn, zijn over een aantal decennia de oceanen gewoon helemaal leeggevist. En dat willen we op een heel directe – in your face-manier – duidelijk maken. Daarin zijn Evy en Elian meer dan voortreffelijk geslaagd. Dat ene garnaaltje en die kreeft; supergaaf!”
