Geboren in 1940 te Wijchen, heeft van 1957 tot 1964 aan de Academie voor Beeldende Kunst te Amsterdam gestudeerd. Momenteel woont en werkt de kunstenaar nog steeds in zijn geboorteplaats. Gerritz is opgegroeid in het land van Maas en Waal en dit dierbare thuislandschap blijft hem tot de dag van vandaag boeien en inspireren.
Vanaf het midden van de jaren zestig legt Harrie Gerritz zich toe op het realistisch weergeven van zijn favoriete droomplekken. Hij vindt die plekken in zijn dierbare thuislandschap, het gebied tussen twee grote internationale rivieren die door Nederland stromen en uitmonden in de Noordzee. Het uitgangspunt bij Harrie Gerritz is weliswaar figuratief, maar het resulteert in een gestileerde beeldtaal waarin de nadruk ligt op de elementen die voor de kunstenaar cruciaal zijn. Het horizontaal-verticaal gelede landschap met wolken boven boomformties, agrarische hekwerken en landelijke bouwwerken vormt het hoofdmotief.
Meer dan veertig jaar later is de blik van de kunstenaar sterk geëvolueerd. Het vertrouwde domein is steeds meer een mentaal landschap geworden. Bouwwerken projecteren een archetype van menselijke nederzettingen. Een toren in het landschap is een geometrische vorm geworden, een pijl die als een embleem op het doek staat. Het is het landschap van de verbeelding.
Het landschap heeft genoeg aan summiere horizontale en verticale lijnen, of slechts aan enkele strepen en vlakken. De natuur zelf maakt de dingen wel duidelijk. En zeker voor het geoefende oog van de kunstenaar die het fenomeen al decennialang doorvorst: “Het landschap zit in me…”